براساس این قرارداد که هزینه آغاز اجرای آن حدود 2 میلیارد دلار بر‌آورد شده، ایران به امارت شارجه به‌مدت 25سال گاز صادر می‌کند. بیش از خود قرارداد و مسائل فنی، مسائل حاشیه‌ای آن در رسانه‌ها مورد بحث است.
در این زمینه با مجید جعفر مدیرعامل این شرکت گفت‌وگو کرده‌ایم.
- گفته می‌شود مبادله پول بین طرف‌های مذاکره قرارداد کرسنت صورت گرفته است، آیا این مسئله را تأیید می‌کنید؟
من از این مسئله اطلاعی ندارم. ما هیچ نفر سوم و واسطه‌ای در مذاکرات نداریم و مستقیم با شرکت نفت گفت‌وگو کرده‌ایم. شرکت ما در مسیر‌درستی کار کرده و به مسیرهای نادرست وارد نشده و نخواهد شد.
در پیشبرد قراردادی مانند این، سال‌های زیادی صرف و مذاکرات طولانی انجام شده است.
احتمال دارد این مسائل داخلی باشد و من سخنان رئیس‌جمهوری ایران را شنیدم علاوه براین ایشان از این امر نیز سخن گفتند که سیاست ما صادرات گاز به کشورهای همسایه و کشورهای مسلمان است.
امروز سرمایه‌گذاری در‌صادرات ال ان جی به بازارهای دوردست به صرفه نیست و هزینه‌اجرای آن گران است.
صادرات از طریق خط لوله به بازارهای محلی با‌صرفه‌تر است. امارات متحده عربی امروز تجارت گسترده‌ای با ایران دارد و اجرایی شدن این قرارداد، روابط را توسعه می‌دهد.
- آیا علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری بیشتر در ایران هستید؟
ما علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری بیشتری در ایران هستیم و ایران مانند خانه‌ماست و تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی بر تمایل ما تاثیری ندارد.
ایران دارای بیشترین ذخایر نفت و گاز است و کسی نمی‌تواند ایران را نادیده بگیرد و به‌خصوص در این بخش زمانی که این توان برای همسایگان مفید بوده و مصرف دارد چرا به این نیاز پاسخ داده نشود.
- روند مذاکرات آینده با ایران را چگونه پیش خواهید برد؟
ما خواهان یک راه مناسب هستیم. تاخیر خسارت فراوانی به ما و مشتریان ما وارد کرده است. در عین حال طرح‌های بسیاری به‌دلیل افزایش قیمت اجرای طرح‌ها به تاخیر افتاده و تنها طرح ما نیست.
این امر موجب بروز مشکلاتی در منطقه شده چرا که اغلب طرح‌ها به تاخیر افتاد. با این شرایط کمی این مشکلات قابل توجیه است.
در عین حال هدف ما یک قرارداد و همکاری دراز مدت است که 25 سال ادامه دارد. این قراداد مانند یک ازدواج است.
در چنین شرایطی نمی‌توان یکجانبه مشکلات را حل کرد. ما خواهان یک راه‌حل مناسب و عادلانه هستیم و قصد نداریم از طریق مراجع بین‌المللی مشکلات خود را حل کنیم.
البته این یک قرارداد رسمی بین‌المللی است و شاخص‌های بین‌المللی از جمله حل‌مشکلات از طریق داوری بین‌المللی را دارد ولی اگر راه‌حلی پیدا‌نشود و مشتریان ما دیگر این شرایط را تحمل نکنند و علیه ما شکایت کنند ما باید این مسئله را به داوری بین‌المللی ببریم.
ولی ما خواهان چنین راه‌حلی نیستیم و مطمئن هستم که شرکت ملی نفت ایران نیز خواهان چنین راه‌حلی نیست.
